5 Mart 2024 Salı  –  Millyet  –  Alice

Sabahattin Ali’nin ölümsüz eseri ‘Kürk Mantolu Madonna’ malum yıllardır Türkiye’de ‘En Çok Satan’ kitaplar arasında…

Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatını etkileyen şair ve yazarlardan olan Sabahattin Ali’nin bu romanı, şimdiye kadar birçok farklı ekiplerce tiyatro sahnesine taşındı.

Taner Barlas’ın oyunlaştırıp, yönettiği ‘Kürk Mantolu Madonna’yı hafta sonu Kozyatağı’ndaki Kozzy’de izledim.

Taner Barlas, Ekin Aksu, Şebnem Özinal, Ceren Benderlioğlu ve Kıvanç Kürkçü’nün rol aldığı oyuna tiyatroseverler bayağı ilgi gösterdi, salonda boş koltuk yoktu.

Aysa Prodüksiyon Tiyatrosu’nun yapımcılığını üstlendiği, Sabahattin Ali’nin ilk ve son aşk romanı ‘Kürk Mantolu Madonna’, kitaba sadık kalınarak oyunlaştırıldı.

Sabahattin Ali’nin, kendi yaşadığı bir aşk hikâyesi olarak da söylenen romanın yazıldığı yıl 1943. Raif Efendi’nin aynı şirkette çalıştığı ve güvendiği arkadaşına emanet ettiği kara kaplı defteri açılınca 10 yıllık sır da aralanır, bir galeride resmini gördüğü ‘Kürk Mantolu Madonna’yla tanışınca ona duyduğu aşkın onu nasıl etkilediği de ortaya çıkar.

Şebnem Özinal’ın üç farklı karakteri canlandırdığı ‘Kürk Mantolu Madonna’da dikkatimi çeken bir başka şeyse oyuncuların yaka mikrofonlarını başlarının arkasından alınlarına uzatmalarıydı. Oyuncuların alınlarındaki mikrofonlar daha önce hiçbir tiyatroda görmediğim ilginç bir yöntemdi.

Ahmet Kaya’ya vefa

Ahmet Kaya’nın Paris’teki son günlerinde yazdığı ‘Siz Yanmayın–Sürgün’, şarkıcının ölümünden 24 yıl sonra sahne çalışmalarını Avrupa ve İngiltere’de yürüten müzisyen Ali İhsan Tepe tarafından okundu. Şarkının aranjörlüğünü Ozan Sarıboğa yaptı.

Sesi ve yorumuyla Ahmet Kaya’yı andıran Tepe’nin şarkısı, sanatçının eşi Gülten Kaya’nın yönettiği Gam Müzik etiketiyle piyasaya çıktı.

Gülten Kaya’nın hassasiyetlerine uygun hazırlanan şarkının klibi Diyarbakır’da çekildi.

Ali İhsan Tepe’nin cover yaptığı ‘Siz Yanmayın–Sürgün’, Ahmet Kaya’ya saygı ve vefa şarkısı oldu.

GÜNÜN SÖZÜ

“En tehlikeli düşman, düşmeni bekleyen dostundur.” (Madeline Miller)